پرونده موضوعی - عکاسی خبری و فوتوژورنالیسم

اخلاق در فتوژورنالیسم

موارد زیر بر اساس ارزش‌های مورد قبول در میان عموم روزنامه‌نگاران آورده شده است:

دقت

• سابقه دقیقی از تمام عکس‌هایی که گرفته‌اید داشته باشید. این سابقه باید شامل زمان، تاریخ، مکان، مناسبت و جزئیات افراد حاضر در آن باشد.
• شما با عکس‌هایی که می‌گیرید ماجرایی را نقل می‌کنید، انتقال ماجرا باید منابع مطمئن و دقیقی داشته، واضح باشد و ابهامی در آن وجود نداشته باشد.
• تنها به دنبال عکس‌هایی که احساسات بیننده را بر می‌انگیزد، تکان‌دهنده و غمگین کننده هستند نروید. این کار به نوعی ممکن است باعث سوء استفاده از قربانیان شود و شما نیز خط اصلی ماجرا را گم کنید.
• هرگز نسبت به خبری که می‌شنوید مطمئن برخورد نکنید، حتماً خبر را با دو منبع مستقل از هم چک کنید.
• همیشه مواظب کسانی باشید که قصد دارند وقایع را به گونه‌ای به نفع خود صحنه‌سازی کنند. زمانی که موقعیت بسیار خوبی برای عکاسی در اختیار شما قرار می‌گیرد، کمی شک کنید.
• مطمئن شوید عکسی که از یک ماجرا گرفته‌اید، دقیقاً واقعیت را منعکس می‌کند و انحراف از واقعیت نیست. از سوی دیگر وقایعی که ممکن است تنها یک بار رخ دهد را هیچ گاه از دست ندهید و در جهت ثبت آن‌ها اقدام کنید.
• نیازی نیست تمام ماجرای رخ داده در پس صحنه‌ای که از آن عکاسی می‌کنید را بدانید. اما نیاز است در انتقال وقایع و در مورد آنچه می‌دانید و نمی‌دانید، صادق باشید و شفاف عمل کنید.
• سعی نکنید همیشه در پوشش وقایع دنباله‌رو جمع باشید. ممکن است آن‌ها به وسیله کسانی هدایت شوند که اهداف پنهانی داشته باشند.
• سعی کنید منابع مورد اعتماد و مختص به خودتان را داشته باشید تا بتوانید در صورت لزوم خبرها  را با آن‌ها چک کنید.
• تصاویر را تنها در اندازه‌ای که از نظر فنی مورد نیاز است کراپ یا ویرایش کنید. بی‌دقتی در این کار می‌تواند حقیقت را منحرف کند.
• هیچ وقت صحنه را به منظور تأثیرگذاری بیشتر کارگردانی نکنید.

بی طرفی

• زمانی که در حال تهیه فیلم یا عکس از افرادی هستید که نسبت به آن‌ها احساس نزدیکی می‌کنید، بیشتر دقت کنید، چرا که ممکن است بی‌طرفی خود را در مورد آن سوژه‌ی خاص از دست بدهید.
• اگر در پوشش اتفاقی به نوعی ذی‌نفع هستید، حتماً در متنی که کنار کار شما قرار می‌گیرد به آن اشاره کنید.
• سعی کنید دو طرف ماجرا را در عکس‌ها نشان دهید تا بیننده خود بتواند به نتیجه منطقی دست پیدا کند.
• هدف شما تنها باید اطلاع رسانی به مردم و پرده برداشتن از تخلفات و سوء استفاده‌ها باشد.
• بی‌طرفی و عینی‌گرایی به معنای کنار گذاشتن تعصب و برخورد عادلانه است.
• از شخصیت خود کمی فاصله بگیرید و سعی کنید قضایا را از دریچه نگاه دیگران ببینید. در غیر این صورت کار شما یک‌طرفه و محدود به یک نگاه خواهد بود.
• مطمئن شوید که از دریچه دوربین خود، تعادلی بین دیدگاه‌های مختلف برقرار کرده‌اید و نظرات گوناگون را پوشش می‌دهید.

رنجش دیگران

• در صورتی که کار شما باعث رنجش عده‌ای می‌شود اما در حیطه‌ی منفعت عمومی قرار می‌گیرد، از رنجاندن آن‌ها هراسی نداشته باشید.

حریم خصوصی

• به حریم خصوصی افراد احترام بگذارید، خصوصاً افرادی که آسیب‌پذیرتر هستند. از هر موقعیتی به عنوان نردبان صعود خود استفاده نکنید.
• مطمئن شوید آن‌هایی که فیلم و عکس‌شان را می‌گیرید، از نحوه‌ی استفاده از این فیلم و عکس‌ها مطلع هستند.

راستی و درستی

• هیچ وقت سعی نکنید با عکس‌های خود فردی را مسخره یا تحقیر کنید. زیرا پس از این ماجرا، فرد مذکور باید مدت‌ها با تبعات ایجاد شده به وسیله آن عکس زندگی کند، در حالی که شما به سراغ ماجرایی دیگر می‌روید.
• همیشه به خاطر داشته باشید که شما به عنوان یک فتوژورنالیست، باید در خدمت منافع عمومی باشید و نه در خدمت منافع خودتان.
• هیچ وقت سعی نکنید سوژه‌ای را به خطر بیندازید تا بتوانید موقعیت بهتری برای گرفتن یک عکس فراهم کنید.
• هیچ گاه در برابر پوشش خبری یک رویداد، از افراد ذی‌نفع پولی قبول نکنید.

برگرفته از سایت درسنامه همشهری

دوراهی‌های اخلاقی در عکاسی خبری (1)

عکاسان خبری اغلب با دوراهی‌های اخلاقی روبرو می‌شوند. عکاسی ابزار قابل اعتمادی است برای ثبت آنچه دیگران از دریچه چشمانشان می‌بینند. در طول تاریخ تصاویرفراهم شده توسط رسانه‌ها نقش بی بدلیلی را در شکل گیری حافظه جمعی مردم ایفا کرده است. عکس‌های رسانه ای می‌تواند شامل عکس‌های شگفت انگیز و عکس‌های دردناک و تاثرانگیزی باشد. رسانه‌های خبری که درصدد ارائه گزارشات دقیق از واقعیت‌های اجتماعی به مردم هستند از عکاسی به عنوان پنجره‌ای رو به دنیا  استفاده کنند.  روزانه هزاران عکاس خبری برای به ثبت رساندن لحظات واقعی زندگی ما تلاش می‌کنند. برخی از عکاسان صدها و شاید هزاران کیلومتر را سفر می‌کنند تا وقایع و رخدادهای بزرگترمثل جام جهانی فوتبال را پوشش دهند.

دوراهی‌های اخلاقی در عکاسی خبری (2)

اهی اوقات حتی با هزاران واژه پر طمطراق هم نمی توان برخی از لحظات زندگی را آنچنان که باید توصیف کرد ولی با فشار یک دکمه دوربین عکاسی و تهیه تصویری از آن لحظه، ضمن جاودانه ساختن آن می‌توان عمق شادی، ناکامی، ترس، هیجان و... را به تصویر کشید و احساسات دیگران را نیز برانگیخت.  در پس هر عکسی که ما می‌بینیم خواه در اینترنت، روزنامه، مجله یا هر جای دیگر دو داستان نهفته است: داستانی که مربوط به سوژه عکس است و دیگری داستان مرتبط با عکاس. دوراهی‌های اخلاقی که عکاسان حین تهیه تصویر با  آن مواجه می‌شوند یکی از ده‌ها داستانی است که دنیای شخصی و حرفه‌ای آنان را به چالش می‌کشد.

تاثیر عکس های خبری در جهت دهی به ذهن مخاطب

تعیین کننده برداشت مخاطب از یک خبر است. چنانچه تصویر علاوه بر پیام های نهفته در خود، نوع برداشت از یک خبر را نیز تعیین می نماید. از این رو است باید گفت نسبت عکس به متن در خبر دیداری همانند لحن به لفظ است در خبر شنیداری.

1. نه تنها اخبارِ مهم تیتر می‌شود، بلکه آنچه تیتر شود نیز مهم جلوه می‌کند.
2. در تیتر با انتخاب گزینشی یک عبارت، به کل گفته و منظورِ گوینده جهت می‌بخشیم.
3. در بسیاری موارد، متن مغایر با مفهوم ظاهری تیتر است.
4. تعداد خوانندگان تیتر یک خبر الزاماً بیشتر از خوانندگان متن همان خبر است.
5. در مواردی که یک رسانه مایل به پی بردن مخاطب به مغایرت متن و تیتر نیست، تعمداً متن را طولانی و یا مغلق می‌کند تا خواننده از رجوع به متن منصرف شده و یا پی به آن نبرد.

مجله لایف و فتوژورنالیسم

اولین شماره مجله لایف Life در نوامبر 1936، حدود 71 سال پیش، توسط henry luc بنیانگذار موسسه Time و با تاکید بر فتوژورنالیسم منتشر شد. این مجله به صورت هفته‌نامه تا سال 1972 منتشر و در این سال به طور ناگهانی انتشارش متوقف شد. 6 سال بعد و در سال 1978 مجددا به صورت ماهانه انتشارش آغاز شد و البته این‌بار نیز در سال 2000 در انتشارش وقفه‌ حاصل گشت. بازهم در سال 2004 انتشارش به صورت هفته‌نامه شروع و تا آوریل 2007 ادامه یافت و از آن زمان تاکنون شماره جدیدی از آن منتشر نشده است.

مجله لایف اولین مجله‌ی امریکایی بود که تماما به عکاسی خبری می‌پرداخت. بسیار محبوب بود و گاه در یک هفته تا 13 میلیون نسخه فروش داشت. خاطرات روزانه هنری ترومن، چرچیل و بسیاری از شخصیتهای دیگر سیاسی، در این مجله چاپ شد.

آیا فتوژورنالیسم می‌تواند در عصر اینستاگرام زنده بماند؟

در اواخر ماه می، شیکاگو سان تایمز در یک اقدام بی‌سابقه، بخش عکاسی‌اش را به همراه ۲۸ کارمند تما‌م‌وقت شامل جان.اچ.وایت عکاس خبری کهنه‌کار با ۳۵ سال تجربه و یک جایزه ی پولیتزر، منحل کرد.

هشتمین روزنامه‌ی بزرگ آمریکا متوجه شد می‌تواند با استخدام خبرنگاران آزاد و آموزش آن‌ها برای عکاسی با دوربین آیفون، هزینه‌هایش را کاهش دهد. تصمیمی که پاسخ عکاس شیکاگو تریبون، الکس گارسیا را در پی داشت: «من هیچ‌وقت در اتاق خبر روزنامه‌ای نبوده‌ام که هم بتوانی کار خودت و هم کار دیگری را خوب انجام بدهی. حتی وقتی با دوربین خودم و برای یک پروژه‌ی کاری فیلمبرداری می کنم، از این قضیه رنج می‌برم.این کارها به تفکر متفاوتی نیاز دارند.»

عکاسی چگونه به درک اندوه دیگران کمک می کند؟

عکاسی همواره نقش کلیدی در فهم و درک مطالبات حقوق انسانی بویژه در ایجاد بینشی نسبت به آلام و اندوه انسانی داشته است. این نگاه به عکاسی جایگاه آن را به عنوان رسانه ای نشان می دهد که خاستگاهی فلسفی و فرهنگی در بشریت دارد. امری که به ایجاد حس همدردی و دلسوزی در پیوندهای اجتماعی کمک می کند. پیوند میان کسانی که متحمل درد و رنج هستند و کسانی که به آنها کمک می کنند.

با پیشرفت عکاسی، عکاسی مستند از طریق به تصویر کشیدن فقر و منازعات تند وخشونت آمیز به عنوان ابزاری در حمایت از جنبش های اصلاحی درآمد.