جان فیسک از نظریه‌پردازان حوزه مخاطب فعال و معتقد به برداشت‌های متفاوت مخاطب و یا اصطلاحاً چندمعنایی متن رسانه‌ای است. او دارای نظریات انتقادی نسبت به هژمونی رسانه‌ای سرمایه‌داری و پیرو مکتب مطالعات فرهنگی است.
دیوید مورلی از جمله نظریه پردازان حوزه مخاطب فعال و از پیروان نظری استوارت هال است. او با بسط تجربی و تکمیل نظریات هال در حوزه تئوری مخاطب فعال، رمزگشایی و خوانش متون رسانه‌ای توسط مخاطبان فعال را مطالعه نموده و آن را متاثر از عواملی از جمله طبقه اجتماعی و دامنه گفتمانی مخاطب می‌داند.
پروپاگاندا شکلی از ارتباط است که هدفش تحت تاثیر قرار دادن عقاید یک جامعه به سوی دلایل و جوانبی است که برای شخص یا گروهی مفید باشد. مدل پروپگاندا مدلی مفهومی – با وجودی که از طرف مخالفین متهم به تئوری توطئه شده است - در اقتصاد سیاسی است که توسط ادوارد هرمان و نوام چامسکی ارائه شده است و نشان می‌دهد چگونه پروپاگاندا، شامل سوگیری نظام مند، در رسانه‌های عمومی عمل می‌کند.
والتر بنیامین، نظریه‌پرداز مارکسیست و انتقادی حوزه ارتباطات و فلسفه نظریاتی را در حوزه هنر سنتی و هنر مدرن و رسانه‌ای شده ارائه کرده است. او هنری که رسانه‌ای شده است را دیگر دارای جایگاه سنتی و قدسی و یگانه خود نمی‌داند و آن را دست خورده شده توسط رسانه‌های قلمداد می‌کند.
نظریه تعامل گرایی رسانه ، نشات گرفته از سنت جامعه شناختی تعامل گرایی نمادین است که ریشه در مکتب شیکاگو دارد . تعامل گرایی نمادین در جستجوی شیوه ها و تمهیداتی است که عاملان اجتماعی توانا ، به واسطه انها جهان اجتماعی ای را که در ان اقامت دارند ، می سازند و می کوشند تا آن را بفهمند.
درمیان نظریه پردازان نظریات پست مدرن، فیلسوف و جامعه شناسی به نام ژان بودریار نظرات در خور توجه و گسترده‌ای را ارائه نموده است. این نظریه‌پرداز با ارائه تعریف حاد - واقعیت یا (hyper- reality)، تغییرات واقعیت در جهان امروز را با وجود رسانه‌ها بیان می‌دارد.