هربرت شیلر (Herbert schiller) از نظریه پردازان حوزه ارتباطات اقتصادی و با نگاه انتقادی در کشور ایالات متحده آمریکا، نظرات نوینی را در زمینه اقتصاد، ارتباطات و رسانه ابداع نمود. او با رویکرد انتقادی که دارد، رسانه ها را در راستای اهداف قدرت های اقتصادی و همسو با منافع اقتصادی می داند.
در نظریه اشاعه یا نشر نوآوری ، اورت ام راجرز، در طی فرایند اجتماعی شدن، ایده‌ها و شیوه‌های جدید استفاده از وسایل و چگونگی دستیابی به آنها و نحوه گسترش آنها را در یک نظام اجتماعی بررسی می‌کند. او این روند را 5 مرحله می داند و افراد استفاده کننده از نوآوری را مورد دسته بندی قرار می دهد.
مارپیچ سکوت- SILENCE SPIRAL- یکی از ترفندهای پیچیده و پرهزینه عملیات روانی است. این نظریه که شرح آن خواهد آمد اولین بار در سال 1974- 1353- از سوی خانم الیزابت نوئل نیومن آلمانی در کتاب «افکار عمومی- پوست اجتماعی» مطرح شد.
نیومن و برخی دیگر از نظریه‌پردازان غرب مارپیچ سکوت را یک نظریه علمی می‌دانند که می‌تواند بخشی از ساز و کار و مکانیسم اجتماعی در شکل گیری افکار عمومی را توضیح داده و تشریح کند.
مارشال مک لوهان (1911-1980) استاد مرکز مطالعات رسانه‌ای تورنتو، و مطرح‌کنندهٔ مفهوم «دهکدهٔ جهانی» و جملهٔ معروف «پیام خود رسانه است» بود. او از نظر توجّه به فناوری‌های ارتباطی، جزو چهره‌های پیشتاز در این قلمرو به حساب می‌آید. طبقه‌بندی رسانه‌ها به سرد و گرم نیز از کارهای اوست. او به تلویزیون صفت «غول خجالتی»، و به رادیو صفت «طبل قبیله‌ای» را داد.
نظریه کاشت از جمله اولین نظریاتی است که به تاثیرات رسانه ها در دراز مدت اهمیت می دهد. نظریه کاشت به بیان اثرگذاری رسانه ها بر تلقی افراد از دنیای خارج می پردازد. جرج گربنر با بررسی و تحقیق روی مخاطبین تلویزیون و تقسیم بندی آنها به مخاطبین پر مصرف و کم مصرف (تقسیم بندی مخاطبین بر اساس ساعات تماشای تلویزیون انجام می گیرد)، به سنجش میزان اثرات برنامه ها تلویزیون بر مخاطبین در حوزه جرائم و خشونت پرداخته است.
