در ادامه مباحث کتاب «بازشناسی رسانه‌های جمعی با رویکر سواد رسانه‌ای» از جیمز پاتر، این بار به مقایسه محتوای منتشر شده در رسانه‌ها و واقعیت‌هایی که اتفاق می‌افتد می‌پردازیم. اینکه چه عاملی باعث انتشار یک پیام در رسانه می شود و چرا سوژه‌ای انتخاب می شود ودیگری نه.
واقیت و آنچه در رسانه‌ها ارائه می‌شود دو چیز متفاوت هستند. ذهنیتی که عامه مردم از رسانه‌ها بدست می‌آورند لزوما آن چیزی که در جامعه می گذرد نیست. دنیایی که رسانه می سازد، اغراق آمیزتر، عجیب تر، خشن تر و پرهیجان تر از دنیای بیرون است.
در این مطلب، در ادامه بررسی کتاب «بازشناسی رسانه‌های جمعی با رویکر سواد رسانه‌ای» از جیمز پاتر، به عوامل اثرات رسانه بر رفتار و شخصیت افراد می‌پردازیم. در این کتاب عوامل به دو دسته مبنایی و نوسانی تقسیم بندی شده‌اند و از هر کدام مثال‌هایی ذکر شده است.
کتاب «بازشناسی رسانه‌های جمعی با رویکر سواد رسانه‌ای» از جیمز پاتر، تبیین و بررسی قابل تأملی از رسانه‌های جمعی از دیدگاه سواد رسانه‌ای است. در این کتاب ابعاد سواد رسانه‌ای و مهارت‌های آن به خوبی مورد توضیح قرار گرفته است.
سواد رسانه‌ای در برخورد با خشونت رسانه‌ای
رسانه‌ها اعم از تلویزیون، رادیو، اینترنت، فیلم، ویدئو، روزنامه، مجله، هر روز به طور فزاینده اطلاعات، سرگرمی‌ها و آگهی‌های مختلفی را به ما و فرزندانمان عرضه می‌کنند و همگی نقش مهمی را در شکل دهی و نفوذ به فرهنگ، ارزش‌ها، دیدگاه‌ها و اعتقادات ما بازی می‌کنند.
به عبارت دیگر در عصر جدید با ویژگی ظهور وسایل ارتباطی نوین به مراتب بیش از گذشته ما به ویژه فرزندانمان تحت بمباران پیام‌های رسانه‌ای هستیم که در بسیاری موارد بهترین و قابل قبول‌ترین روش حل مسائل و مشکلات را با پیام‌های خشونت بار ارائه می‌کنند.
توانایی و قدرت دسترسی، تحلیل، ارزیابی و انتقال اطلاعات و پیام‌های رسانه‌ای که می‌توان در چارچوب‌های مختلف چاپی و غیر چاپی عرضه نمود را سواد رسانه‌ای می‌گویند.
چرا سواد رسانه ای مهم است؟
زیرا سواد رسانه ای به مخاطب کمک می‌کند تا وقایع را پیش بینی کند و سطح آگاهی خود را بالا ببرد و در نتیجه به موقعیت پیشرو یا رهبری دست یابد. سواد رسانه ای همچنین به او کمک می‌کند تا خود بدون کمک منتقدان از پس تعبیر و تفسیر رسانه (مثلاً فیلم) با کمک قواعد و قراردادها و نشانه شناسی و معناشناسی برآید.
مارپیچ سکوت- SILENCE SPIRAL- یکی از ترفندهای پیچیده و پرهزینه عملیات روانی است. این نظریه که شرح آن خواهد آمد اولین بار در سال 1974- 1353- از سوی خانم الیزابت نوئل نیومن آلمانی در کتاب «افکار عمومی- پوست اجتماعی» مطرح شد.
نیومن و برخی دیگر از نظریه‌پردازان غرب مارپیچ سکوت را یک نظریه علمی می‌دانند که می‌تواند بخشی از ساز و کار و مکانیسم اجتماعی در شکل گیری افکار عمومی را توضیح داده و تشریح کند.
چارچوب ها، ساخت ها و طرح واره هایی هستند که رسانه ها برای مخاطبین خود تشکیل می دهند تا از دریچه آن چارچوب ها واقعیت ها در ذهن مخاطب تحلیل شود. در یک چارچوب آنچه مدنظر صاحب رسانه است مورد توجه قرار می گیرد و مخاطب اجازه ی دیدن حواشی بیرون از آن چارچوب را ندارد. می توان گفت چار چوب ها می گویند که درباره چه چیز فکر شود.
نظریه چارچوب سازی را برخی از جمله ابزارهای برجسته سازی (Agenda-Setting) می دانند.
«"سواد رسانه‌ای" (Media Literacy) در یک تعریف بسیار کلی عبارت است از یک نوع درک متکی بر مهارت که براساس آن می‌توان انواع رسانه‌ها و انواع تولیدات آن‌ها را شناخت و از یکدیگر تفکیک و شناسایی کرد.» - دکتر یونس شکرخواه
سواد رسانه ای را می توان به عنوان یک رژیم درک رسانه ها دانست. اینکه چه کسی راست می گوید؟ حرف چه کسی را باید قبول کرد؟
ایجاد و افزایش سواد رسانه ای را تا کنون به عنوان تنها راه حل مقابله با آسیب های شخصی و جمعی رسانه ها دانسته اند. سواد رسانه ای بوسیله مهارتهایی در افراد از سنین کوچکی و به مرور ایجاد می شود.
