در زمینه ارتباطات و توسعه، نظریات و مکاتب متفاوتی وجود دارد. اغلب این نظریات در راستای توسعه کشورهای جهان سوم و از سوی اندیشمندان دولت‌های جها اولی صادر شده است. مکتب اکلا، برخاسته از اندیشمندان آمریکای لاتین، که آن را می‌توان مقاومتی در برابر توسعه برون‌زا و وابسته به کشورهای توسعه‌یافته دانست، در این میان نسخه جدید را برای توسعه در کشورهای توسعه‌نیافته مطرح نموده است.
شبکه‌های ماهواره‌ای با تعداد بالا و محتوای متنوعی که دارند، تبدیل به یک مسئله مهم فرهنگی برای کشورهای در حال توسعه به‌خصوص ایران شده‌اند. مردم ایران دارای اعتقادات قوی مذهبی و تمدن و فرهنگ کهن هستند و این باعث می‌شود مسئله تعامل آن‌ها با ابزارهای فرهنگی مانند ماهواره‌ها پیچیده‌تر شود.
در نیمه دوم قرن 20 بحث‌های فراوانی در مورد آینده جهان در حوزه‌های مختلف مطرح بود. از مهم‌ترین این پیش بینی‌ها پیش‌بینی درمورد آینده اطلاعاتی و ارتباطی بود که توسط برخی از اندیشمندان این حوزه صورت می‌گرفت.
دانیل لرنر همزمان با تحقیقات خود درباره کشورهای خاورمیانه و چگونگی توسعه یا نوسازی (Modernization) این کشورها و همراه شدن با جوامع غربی، نظریه نوسازییا ارتباطات توسعه را ارائه نمود.
لرنر با این ایده که روستاییان باید در اولین مرحله به شهرها بیایند، شهرنشینی را اولین گام برای توسعه می داند و در ادامه 3 گام دیگر نیز برای توسعه یا همان مدرن شدن زندگی کشورهای عقب افتاده ارائه می دهد.